Alessandro Scarlatti (1660—1725) był przypuszczalnie uczniem Carissimiego. Działał głównie w Neapolu i w Rzymie. Pozostając stale w kontakcie z możnymi, którzy zamawiali u niego opery, przebywał wiele poza granicami Włoch. Był znakomitym mistrzem opery i oratorium, był też współtwórcą tzw. uwertury włoskiej, złożonej z części szybkiej, powolnej i znowu szybkiej. W stylu szkoły neapolitańskiej napisał około 120 oper. W ogóle liczba jego dzieł jest niewiarygodna: blisko 700 kantat solowych, liczne msze czterogłosowe, psalmy, madrygały, motety, serenady, sonaty kameralne i toccaty organowe ujawniają wszechstronność tego wybitnego neapolitańskiego kompozytora.
Z jego oper trzy mają trwalsze znaczenie: Mitridate Eupatore, Ugrane i Griselda. Typowe dla Scarlattiego są arie da capo, a dalej duety i śpiewy ansamblowe.