Posted in 
W r. 1752 wybuchł w Paryżu głośny spór zwolenników opery buffa ze zwolennikami opery francuskiej, spierano się — na podstawie powodzenia wystawionego w Paryżu dzieła Pergolesego — nie tylko o pierwszeństwo muzyki włoskiej nad francuską, ale i o wyższość opery buffa nad operą seria. W dyskusji ważną rolę odegrał głos filozofa J. J. Rousseau, który — obstając za włoską operą w stylu buffo — sam napisał komiczne intermedium Le devin du vilage (1752; atakujący muzykę francuską pamflet Rousseau Lettre sur la musique française powstał w roku następnym).
Po dwuletniej walce zwycięzcami w tym sporze zostali Włosi, z zespolenia elementów opera buffa i lekkiego francuskiego wodewilu powstała francuska opéra comique, którą reprezentowali Duni, Philidor i Monsigny. Egidio Romoaldo Duni ( 1709—1775), kompozytor włoski, uczeń konserwatorium w Neapolu. Duni przebywał w Londynie, a od r. 1757 w Paryżu. Pisał opery m. in. do tekstów Metastasia i Goldoniego, spośród nich ważne są Nero, La clochette, Les moissonneurs oraz Les Sabots. François André Philidor (1726—1795) był autorem opery Tom Jonesa której po raz pierwszy w dziejach tego gatunku (1765) pojawił się wokalny kwartet a cappella. Z innych oper Philidora na uwagę zasługują: Le Sorcier, Mélide i Ernalinde. Philidor pochodził z rodziny muzyków (Philidor-Danican), był też znakomitym szachistą i autorem rozprawy na ten temat. Pierre Alexandre Monsigny (1729—1817) napisał 18 oper, m. in. Le Déserteur ( 1769). Był wysokim urzędnikiem, generalnym inspektorem budowy kanałów.
W czasie rewolucji popadł w nędzę, uznano jednak jego zasługi jako autora oper komicznych, wypłacano mu rentę i obdarzono godnością członka Akademii.
Loading ...
