Idea preparacji fortepianu (ang. preparedpiano) powstała w połowie lat dwudziestych i była najpierw traktowana jako prywatny eksperyment Cage’a. W Europie stosowano preparację fortepianu dopiero w latach pięćdziesiątych. Prepared piano Cage’a to fortepian przygotowany do wykonywania dźwięków nietypowych, wręcz osobliwych, np. dźwięków tłumionych, zmienianych pod względem barwy wskutek włożenia pomiędzy struny gwoździ, śrubek, gumek, kawałków drewna czy metalu, oraz dźwięków wydobywanych za pomocą arpedżiów lub pizzicata bezpośrednio w pudle rezonansowym.
Kompozytor otrzymuje w ten sposób dźwięk odkształcony, zdeformowany, dźwięk o charakterze perkusyjnym, często podobny do brzmień instrumentów azjatyckich. W grze akordami pojawia się nowa barwa współbrzmień, nieosiągalna na innej drodze, a przez to interesująca.