Fux i podstawy kontrapunktu

Johann Joseph Fux (1660—1741), Austriak pochodzący z rodziny chłopskiej, kształcił się prawdopodobnie we Włoszech. Działał w Wiedniu, od r. 1715 był pierwszym kapelmistrzem dworu. Wybił się jako kompozytor kościelny i operowy; jego dzieła sceniczne prezentowane były w licznej obsadzie wykonawczej i bogatej scenografii. Do naszych czasów z jego utworów nie przetrwało wiele, kiedyś jednak był on uważany za mistrza nad mistrze. Skomponował 18 oper, 12 oratoriów, liczne psalmy, około 70 mszy, wiele partit orkiestrowych i dzieł kameralnych.

 

Najważniejszym dziełem Fuxa okazał się jego podręcznik kontrapunktu Gradus ad Parnassum (1725), który — tłumaczony na wiele języków — stał się na długie lata podstawowym dziełem dydakty­cznym tradycyjnej techniki kontrapunktycznej. Fux nawiązywał w swympodręczniku do tradycji stylu a cappella Palestriny. (Właściwie w żadnym rozdziale podręcznika nie ma ani śladu tego, co wkrótce miało się zdarzyć w Wiedniu w zakresie muzyki.) Fux trzymał się tradycji, pracę swą ujął w formie dialogu na temat praktyki kontrapunktu; jedną z osób dialogu jest — jako uczeń — sam Fux, drugą — Palestrina, jako nauczyciel. Gradus ad Parnassum pisany był zrazu po łacinie i tak też — kosztem cesarza — wydany. Z podręcznika Fuxa korzystali najwięksi: Haydn, Mozart, Beetho­ven, Schubert i Hindemith.

[Głosów:0    Średnia:0/5]

Kochani, jestem instruktorem tańca nie tylko z zawodu lecz także z prawdziwej, głębokiej pasji. Z całą pewnością wielu z Was kocha tę formę wyrażania siebie jednak zdaję sobie sprawę, że są wśród Was również tacy, którzy traktują go tylko jako chwilową formę rozrywki w wolny weekend. To właśnie te osoby chciałbym zachęcić do zagłębienia się w temat i odszukania w tańcu głębszego sensu. Taniec bowiem to piękny sposób na rozładowanie i wyrażenie rozmaitych emocji.
You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.