Posted in 
Johann Joseph Fux (1660—1741), Austriak pochodzący z rodziny chłopskiej, kształcił się prawdopodobnie we Włoszech. Działał w Wiedniu, od r. 1715 był pierwszym kapelmistrzem dworu. Wybił się jako kompozytor kościelny i operowy; jego dzieła sceniczne prezentowane były w licznej obsadzie wykonawczej i bogatej scenografii. Do naszych czasów z jego utworów nie przetrwało wiele, kiedyś jednak był on uważany za mistrza nad mistrze. Skomponował 18 oper, 12 oratoriów, liczne psalmy, około 70 mszy, wiele partit orkiestrowych i dzieł kameralnych.
Najważniejszym dziełem Fuxa okazał się jego podręcznik kontrapunktu Gradus ad Parnassum (1725), który — tłumaczony na wiele języków — stał się na długie lata podstawowym dziełem dydaktycznym tradycyjnej techniki kontrapunktycznej. Fux nawiązywał w swympodręczniku do tradycji stylu a cappella Palestriny. (Właściwie w żadnym rozdziale podręcznika nie ma ani śladu tego, co wkrótce miało się zdarzyć w Wiedniu w zakresie muzyki.) Fux trzymał się tradycji, pracę swą ujął w formie dialogu na temat praktyki kontrapunktu; jedną z osób dialogu jest — jako uczeń — sam Fux, drugą — Palestrina, jako nauczyciel. Gradus ad Parnassum pisany był zrazu po łacinie i tak też — kosztem cesarza — wydany. Z podręcznika Fuxa korzystali najwięksi: Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert i Hindemith.
Loading ...
