Radykalizm Cage’a i kompozytorów z jego kręgu został w latach sześćdziesiątych zdystansowany przez dwóch muzyków, którzy z uwagi na wykroczenie poza sferę muzyki być może nawet nie zasługują na miano kompozytorów. La Monte Young (ur. 1935) działał w sferze malarstwa i environments, założył zespół” Fluxus (Nowy Jork) i komponował utwory czasowo nieograniczone. Napisał szereg dzieł niekonwencjonalnych z udziałem sprzętu elektronicznego, projekcji świetlnych i happeningowej scenografii. W ostatnich utworach zainteresował się czasem pojmowanym — wzorem filozofii hinduskiej — statycznie.
Jeszcze bardziej radykalny okazał się Koreańczyk Nam June Paik (ur. 1932), który studiował w Japonii i w Niemczech, autor happeningów (np. Hommage d John Cage na taśmę i fortepian, 1959). Jest współzałożycielem zespołu Fluxus. Jego muzyka polega na przebiegu daleko w swobodzie posuniętych akcji, pisanych m. in. dla występującej nago wiolonczelistki Charlotty Moorman.