Ważną postacią w muzyce XVII wieku stał się w Polsce Franciszek Lilius (ok. 1600— —1657), syn Włocha, urodzony i wychowany już w Polsce, kapelmistrz katedry wawelskiej, kompozytor sprawny, reprezentujący kierunek rzymsko-wenecki, łączący wielki talent melodyczny z pewnością rzemiosła. Pisał —jak i jego ojciec, Wincenty Lilius (zm. 1636 w Warszawie) — msze i motety a cappella oraz z towarzyszeniem instrumentalnym. W Polsce działali jeszcze dwaj inni synowie Wincentego Liliusa: Jan — kapelmistrz we Włocławku, i Szymon — organista dworski w Warszawie.
Z dzieł Franciszka Liliusa najbardziej znany jest motet Jubilate Deo na pięciogłosowy chór, zespół instrumentalny i basso continuo oraz Missa brevissima na chór ośmioglosowy, o śpiewnej melodyce.