Posted in 
O pozycji Haendla w dziejach muzyki zadecydowały w pierwszym rzędzie jego oratoria. Bogata twórczość operowa była dobrą szkołą dla twórczości oratoryjnej Haendla. Powstałe w Anglii oratoria Haendla ograniczają się do tematów biblijnych i mitologicznych. Wielkie oratoria biblijne (Saul, Izrael w Egipcie, Samson, Juda Machabeusz) opierają się na wątkach walki o wolność uciśnionego ludu; arie i chóry przeciwstawione są tu sobie z maestrią, jaką możemy spotkać tylko w pasjach Bacha. Za dzieło najlepsze uchodzi oratorium Mesjasz; wywiera ono na słuchaczach olbrzymie wrażenie (w czasie wykonania słynnego Alleluja publiczność wstawała z miejsc, uniesiona potęgą oddziaływania muzyki). Dzieło to właściwie pozbawione jest wyraźniejszej akcji, jest bardzo liryczne.
Niemal wszystkie oratoria Haendla składają się z trzech części, podczas gdy oratoria włoskie były dwuczęściowe, i niemal wszystkie dzielą się — na wzór opery — na sceny i akty. Ważną rolę w oratoriach Haendla zajmują chóry, co wynikało tyleż z tradycji niemieckich, co z tradycji form kościelnej muzyki angielskiej, której wzorem były hymny Purcella. W niektórych oratoriach (Izrael w Egipcie) chóry przeważają bardzo wydatnie, w wielu z nich akcja dramatyczna ilustrowana jest obrazami muzycznymi. W oratoriach Haendel jest kompozytorem angielskim w każdym calu. Tekstów dostarczali mu poeci angielscy — S. Humphrey, Ch. Jennens i Th. Moreli. Typowe angielskie dzieło, Oda na cześć śh;. Cecylii, było dziełem niemal kultowo-narodowym.
Loading ...
