Zasada basu generalnego przyczyniła się niebywale do rozwinięcia nowych form. Jedną z najważniejszych stała się sonata skrzypcowa. W miarę doskonalenia się techniki gry skrzypcowej przybywały utwory komponowane zrazu na wzór innych form (np. canzony). później bardziej samodzielnie. Nie ma podstaw do sądzenia, że na rozkwit literatury skrzypcowej wpłynęły doświadczenia Z grą na wioli, choć np. figuracje na temat stałego głosu cantus firmus żywo przypominają późniejszą ciacco-nę, tak chętnie uprawianą w literaturze skrzypcowej. Sama nazwa sonata pojawia się po raz pierwszy w XVI wieku. Sonare znaczy brzmieć, określenie to używano dla oznaczenia muzyki niewokalnej, muzyki instrumentalnej. Pierwsze zbiory samodzielnej zespołowej muzyki instrumentalnej pojawiły się we Włoszech (Libro I de Canzoni da sonare. Florentino Maschera, 1584). Podobnie jak suita, sonata składała się z kilku kontrastujących z sobą części. W połowie XVII wieku pojawiają się dwojakiego typu sonaty.W zależności od ich przeznaczenia rozróżniano wówczas sonaty kościelne (sonata da chiesa, 4 części: powolna, szybka, powolna, szybka) od sonat kameralnych (sonata da camera, 3 części: szybka, powolna, szybka), zbliżonych do suit tanecznych. Kontrasty temp wyzyskano do budowy form wieloczęściowych (u Legrenziego np. sonata da chiesa ma 5 części). Konwencjonalna, typowa forma sonaty kościelnej składa się z następstwa dwu par temp, przy czym wolne części są śpiewne (niekiedy akordowe), natomiast szybkie wprowadzają elementy imitacji i fugata; niekiedy ostatnia część jest żywym tańcem (gigue). Sonaty barokowe w niczym nie przypominają późniejszych klasycznych, w których element rozwoju tematycznego stanie się tak ważny. Charakterystyczną ich cechą jest wyzyskanie idiomatyki skrzypcowej, rozwiniętej wydatnie dlatego, że ich autorami byli najczęściej skrzypkowie, głównie Włosi, do których dopiero po jakimś czasie dołączyli skrzypkowie niemieccy, angielscy i francuscy. Obsadę sonatową tworzyło z reguły trio instrumentalne (stąd nazwa: sonata triowa), 2 skrzypiec lub 2 inne instrumenty melodyczne ujęte są w monodycznie homofonicznej lub kontrastująco polifonicznej fakturze na tle głosu basowego (lub klawesynu).
Written on czerwiec 17th, 2011 by Patryk Mętoń
Sonata
Posted in Muzyka baroku
[Głosów:0 Średnia:0/5]
Loading ...
